Feel free in Gambia
Door: Rosanne
Blijf op de hoogte en volg Rosanne
30 Augustus 2015 | Gambia, Lamin
Helloo mensjes,
Ik ben nu twee volle dagen in Gambia en eigenlijk wilde ik niet aan een blog beginnen (aangezien opstel schrijven op school niet mijn sterkste vak was), maar ik vind het toch wel leuk om mijn avonturen te vertellen.
Zoals ik al zei zit mijn tweede dag hier in gambia er al weer bijna op. En ik heb al een hoop gedaan/gezien.
Het avontuur begon al op schiphol, waar we bijna niet mochten vliegen, omdat we geen visum hadden. "We kunnen jullie volgens de regels niet laten gaan zonder visum", werd er gezegt. Stond ik daar met bijna 40 kilo aan bagage en heel schiedam die me uit kwam zwaaien. Ik kon wel bijna janken. Maar na een paar keer bellen en geregel, mochten we dan toch gaan! (op eige risico, dat dan weer wel). Nadat ik mijn koffer in had geleverd, moest ik dus afscheid gaan nemen van mijn lieve familie en lieve vriendjes en vriendinnetjes. Dat was best zwaar, maar fijn dat er zoveel mensen waren ! Na het afscheid, konden we dus eindelijk gaan :D
Na een lange, maar goede vlucht, waren we in THE Gambia. The smiling coast of africa word het ook wel genoemd. En dat klopt, alle gambianen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Op het vliegveld aangekomen, konden we onze koffers ophalen. We kregen gelijk hulp van een gambiaan. Die ons hielp met de koffers sjouwen. Als je je koffers had gevonden, moesten ze eerst nog even handmatig door de scanner heen, om te kijken wat er allemaal in zit. En jahoor, mijn koffer werd er weer uitgepakt en moest even doorgezocht worden. Dit stelde gelukkig niet zoveel voor. Na een paar dingen uit m'n koffer opgenoemd te hebben, mocht ik weer gaan.
Buiten werden we opgewacht door de stagebegeleider, de gids en de taxichauffeur en werden we naar de kliniek gebracht.
De kliniek ligt in het dorpje Lamin village. Dit is het dorpje, waar ik de aankomende 15 weken ga werken en wonen. Boven de kliniek zit nog een etage, waar we allemaal een eige kamertje en badkamertje hebben. Op de zelfde etage hebben we een gezamelijke woonkamer, eetkamer, keuken en terras.
Alles ziet er netjes en prima uit, hier hou ik het wel 15 weken vol ! De bedden liggen ook heerlijk, al is het slapen met een ventilator boven je kop en een klamboe in je neus wel even wennen.
Nadat we bij de apartementjes waren aangekomen, hebben we een biertje gedronken met zn allen en zijn we onze bedjes in gekropen.
De volgende dag kon dan onze eerste echte volle dag in Gambia beginnen. Spanneeeeeenddd !! en bloed heet. Het zweet breekt je aan alle kanten uit.
Na het ontbijt zijn we een kijkje wezen nemen in de kliniek beneden ons, waar we de aankomende weken ook gaan werken. Het is een klein ziekenhuisje voor kinderen en ook volwassenen (ik dacht eerst dat het alleen een kinderziekenhuis was, maar dat is dus niet zo :p). De kliniek is voor de gambianen harstikke luxe, maar voor ons is het natuurlijk even anders. Bizar om te zien hoe het er hier aan toe gaat. Overdag komen er ongeveer 40/ 50 mensen naar het ziekenhuis, omdat ze ziek zijn, maar ook bijvoorbeeld om een pleister ergens op te plakken. Patienten dossiers worden met de handgeschreven op een half Atje. En bij aankomst in de kliniek moeten de gambianen eerst bij de receptie een intake betalen. Dit kost 25 dalasi en voor een kind 15 dalasi. (50 dalasi is ong 1 euro). Er zijn dus gambianen die dit niet kunnen betalen en die mogen dan ook niet geholpen worden. Het lijkt me een hele ervaring om hier te werken en om een steentje bij te dragen !
Na het bezoekje aan de kliniek zijn we lekker wezen lunchen en hebben we ,'jawel', pannekoeken gegeten. Gemaakt door onze kokkin liza. Heeerlijk (A). Daarna zijn we met de directeuren van de stichting naar het landbouw project , waar ze mee bezig zijn, wezen kijken. Hier kunnen de gambiaanse vrouwen hun gewassen verbouwen zonder dat koeien of geiten ze op eten. Een ritje er naar toe met de auto is ook al een hele ervaring. Je kijkt je ogen uit, hoe alles er hier uit ziet. En als je op een onverharde weg rijd, (die heb je veel hier), stuiter je bijna de auto uit. Ook kan het zo zijn dat er dat er een horde koeien zomaar uit het niets ff voorbij komt gelopen. Kan gewoon !
Verder zijn we die dag nog naar de grootste stad van gambia: serrekunda geweest, om geld te wisselen en stekkers te kopen. Leuk om te zien hoe zo'n stad er hier uit ziet. Bijna alles wordt buiten op straat verkocht, in kraampjes of op de grond.
De rest van de dag hebben we lekker zitten chille op het terras met uitzicht op gambiaanse huisjes en de vuilnisbuilt, waar af en toe een naar luchtje vandaan komt :s. Ik kan uren aan het balkon staan en zwaaien naar alle kindjes die voorbij komen en tubab roepen, dit betekend blanke.
'S avonds hebben we onze eerste gambiaanse regenbui meegemaakt, het is namelijk regentijd. En gaat er aardig aan toe. Dit zorgde wel voor een heerlijke verkoeling. Na een beetje chillen en tv kijken zijn we gaan slapen, voor een mooie tweede dag.
De tweede dag, dat is vandaag dus, hebben we weer veel gedaan.
'S ochtends hebben we eerst zelf ons ontbijtje gehaald, bij een klein winkeltje in het dorpje. Daarna zijn we met z'n drietjes het dorpje gaan verkennen. Onderweg kwamen we een gambiaan tegen die zichzelf "happy" Masa noemt. Die is de rest van de tijd niet meer van onze zijde geweken haha. Ik heb wel 10000 keer "feeel freee" en "welcome in gambia, you are part of the family now" gehoord. Happy Masa heeft ons de weg naar het schooltje gewezen, die ook bij de stichting hoort. Daar werden we hartelijk ontvangen en hebben we een rondleiding gekregen. Na het bezoekje heeft Happy Masa ons meegenomen naar zijn compound. Waar al zijn "happy" zussen en boers wonen (nou blijkt half gambia zijn broer en zus te zijn :p). Bijzonder om te zien hoe een familie daar woont. Iedereen is samen, kookt voor elkaar, eet met elkaar. Wij werden ook hier weer hartelijk ontvangen. Er stond een vrouwtje een groote pan soep te maken op houtskool en takken en we kregen een lekker kippepootje en sinasappels uit eigen tuin mee. Iedereen vraagt wie je bent en hoe het met je gaat. En van elke "happy" sister en brother moest er een foto gemaakt worden hahaha. 10000 fotos van de happy family later, gingen we lekker lunchen met de directeuren van de stichting in sene-gambia, bij een nederlands restaurantje. Daar kon je onderandere een kroket eten, maar ik heb (alsof ik er nog niet genoeg van op heb de afgelope weken) een pizza gegeten. Na de lunch zijn we naar een arm vissersdorpje geweest. Heftig om die armoede daar te zien, maar ook interessant om mee te maken hoe ze daar te werk gaan als vissers. We zijn er niet lang geweest, want we moesten zigzaggend door de dooie vissenkoppen rennen voor de regenbui.
Voor het avondeten zijn we nog naar een lokaal voetbal tournooi geweest. Hier komt het halve dorp op af. Je betaald 10 dalasi voor een ticket. (nogmaals: 50 dalasi is ong 1 euro). Er word gevoetbald op zand en de veldlijnen zijn met de voet in het zand getrokken. Het gaat er aardig heftig aan toe op het gambiaanse voetbalveld. Van trappen op scheenbenen tot aan trappen op het hoofd. De gele kaarten vlogen om je oren. En als er iemand scoort, komt het halve publiek op diegene afgestormd. Geweldig om te zien. Jammer dat ik geen filmpje ervan heb gemaakt. Oja, en om de spanning op te bouwen werd er fijn getrommeld op de achtergrond. Na de wedstrijd hebben we thuis noodles gegeten, door liza gemaakt. Het was lekker, maar mn bek stond in de fik. En nu zit ik denk ik alweer 10 uur aan dit blog te werken. Want nee, opstellen schrijven is dus nog steeds niet mijn sterkste punt.
Het is nu onderhand kwart over 10 bij ons, dus ik ga denk ik met dit verhaal kappen haha.
Morgen een spannende dag, want dan is mijn eerste werkdag. Ik begin om half 3 smiddags en ben om 8 uur savonds klaar.
Ik hoop dat jullie een beetje van mijn verhaal kunnen genieten :). Let niet op de spellingsfouten AUB.
En ik zal er een paar foto's bij zetten, maar let niet op mijn hoofd, want het zijn niet moedersmooiste (ik maak voor jullie een uitzondering, om ze er dan toch maar op te zetten ;p) De rest van de fotos kunnen jullie ook zien op faceboook.
kusjes from Gambia !
Ik ben nu twee volle dagen in Gambia en eigenlijk wilde ik niet aan een blog beginnen (aangezien opstel schrijven op school niet mijn sterkste vak was), maar ik vind het toch wel leuk om mijn avonturen te vertellen.
Zoals ik al zei zit mijn tweede dag hier in gambia er al weer bijna op. En ik heb al een hoop gedaan/gezien.
Het avontuur begon al op schiphol, waar we bijna niet mochten vliegen, omdat we geen visum hadden. "We kunnen jullie volgens de regels niet laten gaan zonder visum", werd er gezegt. Stond ik daar met bijna 40 kilo aan bagage en heel schiedam die me uit kwam zwaaien. Ik kon wel bijna janken. Maar na een paar keer bellen en geregel, mochten we dan toch gaan! (op eige risico, dat dan weer wel). Nadat ik mijn koffer in had geleverd, moest ik dus afscheid gaan nemen van mijn lieve familie en lieve vriendjes en vriendinnetjes. Dat was best zwaar, maar fijn dat er zoveel mensen waren ! Na het afscheid, konden we dus eindelijk gaan :D
Na een lange, maar goede vlucht, waren we in THE Gambia. The smiling coast of africa word het ook wel genoemd. En dat klopt, alle gambianen zijn heel vriendelijk en gastvrij. Op het vliegveld aangekomen, konden we onze koffers ophalen. We kregen gelijk hulp van een gambiaan. Die ons hielp met de koffers sjouwen. Als je je koffers had gevonden, moesten ze eerst nog even handmatig door de scanner heen, om te kijken wat er allemaal in zit. En jahoor, mijn koffer werd er weer uitgepakt en moest even doorgezocht worden. Dit stelde gelukkig niet zoveel voor. Na een paar dingen uit m'n koffer opgenoemd te hebben, mocht ik weer gaan.
Buiten werden we opgewacht door de stagebegeleider, de gids en de taxichauffeur en werden we naar de kliniek gebracht.
De kliniek ligt in het dorpje Lamin village. Dit is het dorpje, waar ik de aankomende 15 weken ga werken en wonen. Boven de kliniek zit nog een etage, waar we allemaal een eige kamertje en badkamertje hebben. Op de zelfde etage hebben we een gezamelijke woonkamer, eetkamer, keuken en terras.
Alles ziet er netjes en prima uit, hier hou ik het wel 15 weken vol ! De bedden liggen ook heerlijk, al is het slapen met een ventilator boven je kop en een klamboe in je neus wel even wennen.
Nadat we bij de apartementjes waren aangekomen, hebben we een biertje gedronken met zn allen en zijn we onze bedjes in gekropen.
De volgende dag kon dan onze eerste echte volle dag in Gambia beginnen. Spanneeeeeenddd !! en bloed heet. Het zweet breekt je aan alle kanten uit.
Na het ontbijt zijn we een kijkje wezen nemen in de kliniek beneden ons, waar we de aankomende weken ook gaan werken. Het is een klein ziekenhuisje voor kinderen en ook volwassenen (ik dacht eerst dat het alleen een kinderziekenhuis was, maar dat is dus niet zo :p). De kliniek is voor de gambianen harstikke luxe, maar voor ons is het natuurlijk even anders. Bizar om te zien hoe het er hier aan toe gaat. Overdag komen er ongeveer 40/ 50 mensen naar het ziekenhuis, omdat ze ziek zijn, maar ook bijvoorbeeld om een pleister ergens op te plakken. Patienten dossiers worden met de handgeschreven op een half Atje. En bij aankomst in de kliniek moeten de gambianen eerst bij de receptie een intake betalen. Dit kost 25 dalasi en voor een kind 15 dalasi. (50 dalasi is ong 1 euro). Er zijn dus gambianen die dit niet kunnen betalen en die mogen dan ook niet geholpen worden. Het lijkt me een hele ervaring om hier te werken en om een steentje bij te dragen !
Na het bezoekje aan de kliniek zijn we lekker wezen lunchen en hebben we ,'jawel', pannekoeken gegeten. Gemaakt door onze kokkin liza. Heeerlijk (A). Daarna zijn we met de directeuren van de stichting naar het landbouw project , waar ze mee bezig zijn, wezen kijken. Hier kunnen de gambiaanse vrouwen hun gewassen verbouwen zonder dat koeien of geiten ze op eten. Een ritje er naar toe met de auto is ook al een hele ervaring. Je kijkt je ogen uit, hoe alles er hier uit ziet. En als je op een onverharde weg rijd, (die heb je veel hier), stuiter je bijna de auto uit. Ook kan het zo zijn dat er dat er een horde koeien zomaar uit het niets ff voorbij komt gelopen. Kan gewoon !
Verder zijn we die dag nog naar de grootste stad van gambia: serrekunda geweest, om geld te wisselen en stekkers te kopen. Leuk om te zien hoe zo'n stad er hier uit ziet. Bijna alles wordt buiten op straat verkocht, in kraampjes of op de grond.
De rest van de dag hebben we lekker zitten chille op het terras met uitzicht op gambiaanse huisjes en de vuilnisbuilt, waar af en toe een naar luchtje vandaan komt :s. Ik kan uren aan het balkon staan en zwaaien naar alle kindjes die voorbij komen en tubab roepen, dit betekend blanke.
'S avonds hebben we onze eerste gambiaanse regenbui meegemaakt, het is namelijk regentijd. En gaat er aardig aan toe. Dit zorgde wel voor een heerlijke verkoeling. Na een beetje chillen en tv kijken zijn we gaan slapen, voor een mooie tweede dag.
De tweede dag, dat is vandaag dus, hebben we weer veel gedaan.
'S ochtends hebben we eerst zelf ons ontbijtje gehaald, bij een klein winkeltje in het dorpje. Daarna zijn we met z'n drietjes het dorpje gaan verkennen. Onderweg kwamen we een gambiaan tegen die zichzelf "happy" Masa noemt. Die is de rest van de tijd niet meer van onze zijde geweken haha. Ik heb wel 10000 keer "feeel freee" en "welcome in gambia, you are part of the family now" gehoord. Happy Masa heeft ons de weg naar het schooltje gewezen, die ook bij de stichting hoort. Daar werden we hartelijk ontvangen en hebben we een rondleiding gekregen. Na het bezoekje heeft Happy Masa ons meegenomen naar zijn compound. Waar al zijn "happy" zussen en boers wonen (nou blijkt half gambia zijn broer en zus te zijn :p). Bijzonder om te zien hoe een familie daar woont. Iedereen is samen, kookt voor elkaar, eet met elkaar. Wij werden ook hier weer hartelijk ontvangen. Er stond een vrouwtje een groote pan soep te maken op houtskool en takken en we kregen een lekker kippepootje en sinasappels uit eigen tuin mee. Iedereen vraagt wie je bent en hoe het met je gaat. En van elke "happy" sister en brother moest er een foto gemaakt worden hahaha. 10000 fotos van de happy family later, gingen we lekker lunchen met de directeuren van de stichting in sene-gambia, bij een nederlands restaurantje. Daar kon je onderandere een kroket eten, maar ik heb (alsof ik er nog niet genoeg van op heb de afgelope weken) een pizza gegeten. Na de lunch zijn we naar een arm vissersdorpje geweest. Heftig om die armoede daar te zien, maar ook interessant om mee te maken hoe ze daar te werk gaan als vissers. We zijn er niet lang geweest, want we moesten zigzaggend door de dooie vissenkoppen rennen voor de regenbui.
Voor het avondeten zijn we nog naar een lokaal voetbal tournooi geweest. Hier komt het halve dorp op af. Je betaald 10 dalasi voor een ticket. (nogmaals: 50 dalasi is ong 1 euro). Er word gevoetbald op zand en de veldlijnen zijn met de voet in het zand getrokken. Het gaat er aardig heftig aan toe op het gambiaanse voetbalveld. Van trappen op scheenbenen tot aan trappen op het hoofd. De gele kaarten vlogen om je oren. En als er iemand scoort, komt het halve publiek op diegene afgestormd. Geweldig om te zien. Jammer dat ik geen filmpje ervan heb gemaakt. Oja, en om de spanning op te bouwen werd er fijn getrommeld op de achtergrond. Na de wedstrijd hebben we thuis noodles gegeten, door liza gemaakt. Het was lekker, maar mn bek stond in de fik. En nu zit ik denk ik alweer 10 uur aan dit blog te werken. Want nee, opstellen schrijven is dus nog steeds niet mijn sterkste punt.
Het is nu onderhand kwart over 10 bij ons, dus ik ga denk ik met dit verhaal kappen haha.
Morgen een spannende dag, want dan is mijn eerste werkdag. Ik begin om half 3 smiddags en ben om 8 uur savonds klaar.
Ik hoop dat jullie een beetje van mijn verhaal kunnen genieten :). Let niet op de spellingsfouten AUB.
En ik zal er een paar foto's bij zetten, maar let niet op mijn hoofd, want het zijn niet moedersmooiste (ik maak voor jullie een uitzondering, om ze er dan toch maar op te zetten ;p) De rest van de fotos kunnen jullie ook zien op faceboook.
kusjes from Gambia !
-
31 Augustus 2015 - 08:54
Zaraida:
Haai tubab -
31 Augustus 2015 - 08:55
Zaraida:
volgens mij komt mijn verhaaltje niet aan
er staat maar een klein stukje -
31 Augustus 2015 - 09:55
Monique Bijkerk:
Hoi Rosanna,
Super om je blog te lezen! Ik ben een fan! -
31 Augustus 2015 - 11:04
Roos:
Haha ik zie alleen, hay tubab saar -
31 Augustus 2015 - 11:04
Roos:
Dankje monique ! Leuk on te horen -
31 Augustus 2015 - 11:05
Ilse:
Heee Rosanne,
Super gaaf om te lezen wat je allemaal doet daar!
Rennen door vissenkoppen?! Ieeeee!
Heel veel succes op je eerste werkdag!
Xxxx -
31 Augustus 2015 - 14:08
Nathalie :
Kusjes vanuit Nederland! Veel plezier nog..Ik kijk uit naar het volgende verslag! -
31 Augustus 2015 - 15:49
Jay:
Super leuk schat nu lijkt het net of ik toch een beetje bij je ben in Gambia
Loveu xxxx -
31 Augustus 2015 - 18:06
Ton Reeckweg:
goed geschreven ROOSJE JE PAPS -
01 September 2015 - 09:23
Frits Reckweg:
Nice! En nu aan de aan de slag dan maar !
Groetje en veel plezier ! Frits -
02 September 2015 - 12:07
Opa Maarten:
Hoi,Rosanne We hebben samen genoten van je verslag.Ga zo door.Groetjes van Oma Gre en Opa Maarten. -
07 September 2015 - 13:29
Eric Van Os:
Leuk en prima verhaal,zeg nu niet meer dat schrijven je niet goed af gaat,het tegendeel heb je bewezen.
Nog veel plezier en succes. Opa Eric -
15 September 2015 - 11:58
Tilly Meixner :
Dag Rosanne ik geniet van je verhaal je neemt mij ook een beetje mee op reis .hoop nog heel veel van je te lezen Groetjes Tante Tilly -
22 September 2015 - 22:04
Henny Berkhof:
Hoi Rosanne, Ik ben een vriendin van je tante Til en volg je verhaal met veel plezier. Lijkt ij ontzettend gaaf om zo een stage te volgen in zo'n mooi land ! Groetjes Henny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
